Ik was verliefd op Johanna en zij op mij. Van haar was mijn hart vol en liep mijn mond over. Ze was charmant, van goeden huize. Niemand was er grappiger, niemand was er liever, niemand was er mooier. Ze was ook handig. Ze verraste mij met een zelfgemaakt muziekkastje, dat mooi zou staan bij de piano. Harlingen was de beste tijd van mijn leven. De geboorte van onze eerste zoon. We waren een onafscheidelijk trio.

In Beverwijk beviel Johanna van ons 2e kind: Theodoor: gave van God. Negen dagen later was Johanna dood. De Here geeft en neemt. Ook een vrouw vol levenskracht, zes dagen voor haar 25e verjaardag. De rest van mijn leven heb ik nooit over Johanna kunnen spreken zonder dat de tranen mij in de ogen sprongen. Een wond die de tijd niet heelde. Tot het eind van mijn dagen stond haar foto op mijn bureau. Ik bleef mijn hele leven met haar verbonden.

Een nieuwe Johanna kwam in mijn leven. Ik werd weer verliefd. Maar het lot wilde dat ook de tweede Johanna in het kraambed stierf. Tweeënhalf jaar later na de dood van Johanna II trouwde ik met mijn huishoudster die ook Johanna heette. Een week na de bevalling van onze zoon Karel stierf zij. Ik voelde mij als Job; het noodlot achtervolgde mij. Zeven jaar later trouwde ik met een vrouw die ook weer Johanna heette. Ze was 17 jaar jonger dan ik. Tot aan mijn dood stond ze aan mijn zij.

koor: Johanna

© All rights reserved