Ik hou het niet uit aan de wal. Moet een schip ruiken, ik moet en ik zal. Moet weer de machines horen gonzen. Moet weer mijn hart horen bonzen. Ik hou het niet uit aan de wal. Moet weer de lading handig wegwerken. Moet weer een schip een haven in en ook weer uit manoeuvreren.

De zee trekt, de zee roept. De zee schreeuwt en kruipt in je bloed. De zee trekt, de zee roept. We hebben zout in ons bloed.

Hoor, een donkere scheepsfluit roept. Hoor hem schallen over zee. Hoor, een donkere scheepsfluit roept: ‘Ga met me mee.’

Na tien jaar op zee het anker geslikt. Voortdurend het gevoel dat ik stik. Vrouw en kinderen de godganse dag. Zelden nog dat ik echt lach. Ik hou het niet uit aan de wal. Moet weer de hondenwacht lopen. Het geouwehoer van de maten aanhoren. Moet weer golven zien en de sterren daarboven.

De zee trekt, de zee roept. De zee schreeuwt en kruipt in je bloed. De zee trekt, de zee roept. We hebben zout in ons bloed.

Hoor, een donkere scheepsfluit roept. Hoor hem schallen over zee. Hoor, een donkere scheepsfluit roept: ‘Ga met me mee.’

© All rights reserved