Ik onderhandelde met generaal Mladic over een vrije aftocht voor de Bosnische Moslims. Ik kon Mladic niet aan. Ik was heel erg bang. Ik zei: ‘Ik ben een pianist. Schiet niet op de pianist.’ ‘U bent een waardeloze pianist,’ zei Mladic. Ik sprak hem niet tegen, want gelijk had ie. Ik heb nog nooit van mijn leven piano gespeeld. Ik zei ook dat ik twee kinderen had. Maar die heb ik niet.

Mijn naam is Thom Karremans, voormalig blauwhelmcommandant. Op de dag dat Srebenica viel, viel ik ook, zwaar door de mand. Oh die Servische camera’s… Ze brachten het Karremansgevoel goed in beeld ja… Pech, passiviteit, een kloterige hopeloosheid.

Ik werd afgebeeld als een lafaard en een slappeling. Mijn achternaam is voor altijd verbonden aan de vreselijke Servische gruweldaden waarbij duizenden Bosniërs werden afgeslacht. Op de beelden lijk ik onbewogen, quasi-nonchalant. Maar ik ben een binnenvetter, stijf gereformeerd opgevoed. Mijn vader was een hele strenge beroepsmilitair. Thuis lagen we allemaal onder de knoet.

Mijn naam is Thom Karremans, voormalig blauwhelmcommandant. Op de dag dat Srebenica viel, viel ik ook, zwaar door de mand. Oh die Servische camera’s… Ze brachten het Karremansgevoel goed in beeld ja… Pech, passiviteit, een kloterige hopeloosheid.

© All rights reserved