Dit zijn de druksels van het onbekende paradijs dat nog door niemand is ontdekt. Daarheen ben ik gevlucht omdat het in onze wereld haast niet meer uit te houden is.

In de eerste julidagen van tweeënveertig maakte ik een grote serie van een strand in een vreemd land. Warm en zonnig, waar de mensen niet te veel kleren dragen. Een goed toevluchtsoord in deze sombere dagen. Vrouweneiland.

Ik had de geest gekregen. Werkte dagen aaneen. Ik drukte en sjabloonde, stempelde en rolde een wereld vol paarden en meisjes onder palmbomen, allemaal op een eiland waarover ik ben blijven dromen Vrouweneiland.

Het ligt in de Stille Zuidzee of in donker Afrika. Een landstreek waar nog nooit een blanke een voet heeft gezet. Ik kan je wel zeggen dat ik er altijd erg naar verlangd heb en ik ben dan ook erg blij dat ik het heb gevonden. Vrouweneiland.

© All rights reserved