Perschef Kees Jansma schuift de microfoon naar het grote voetbalicoon. Spanning en sensatie hangt in de zaal. Wie stelt de 1e vraag aan Louis van Gaal? Een vriend van de pers stelt een domme vraag. Ergernis en onbegrip liggen op mijn gezicht. Ik zie de plaatsvervangende schaamte bij mijn zogenaamde arrogante blik.

Eigenlijk huil ik bijna elke dag. Altijd is er iets dat mij wel raakt. Als ik God zou zijn, zou ik alles winnen. Maar ik ben God niet. Ik ben Louis van Gaal.

Ben een generaal op en buiten het veld. Met deze strategie houd ik mijn spelers uit de wind. Johan Derksen en Gijp kunnen praten als Brugman. Ik ga toch mijn eigen gang. Mijn kinderen spreken me aan met ‘U’. Het toont respect voor de medemens. Ik kies voor democratisch leiderschap, maar uiteindelijk beslist Louis van Gaal.

Eigenlijk huil ik bijna elke dag. Altijd is er iets dat mij wel raakt. Als ik God zou zijn, zou ik alles winnen. Maar ik ben God niet. Ik ben Louis van Gaal.

Ben ik nu degene die zo slim is, of ben jij nou zo dom? Ik heb in zes jaar bij Ajax meer bereikt dan Barcelona in honderd jaar. En ik ben wie ik ben: zelfverzekerd, arrogant, eerlijk, vernieuwend en dominant. Het is uniek dat iemand die nog leeft een autobiografie schrijft.

Eigenlijk huil ik bijna elke dag. Altijd is er iets dat mij wel raakt. Als ik God zou zijn, zou ik alles winnen. Maar ik ben God niet. Ik ben Louis van Gaal.

© All rights reserved