Ik was weer eens ván mijn vrouw en áán de drank. Zat werkloos thuis en werd tot overmaat van ramp in de boeien geslagen voor het stelen van een ons rosbief. Was ik opeens, Korbach, de drankverslaafde winkeldief. Daar liep ik, Fritzie, verloederd in Leeuwarden. Jongen, het leven was er niet meer te harden. Een ooit bejubelde trainer, en nu zwaar verwaarloosd. Ik was een zwervende alcoholist en bijna dakloos.

Nooit ontkwam ik aan de roep van de papagaaiensoep.

Een vriend uit Leeuwarden zei: “Fritz, zo kan het niet meer.” Hij gaf me eten en drinken, zette me op het rechte spoor. Zorgde dat ik een leuk flatje kreeg, maar toen ging ik er met zijn vrouw van door. Ja, ik maak harde grappen en ik ga vaak vreemd. En ik heb altijd een sigaar in mijn hoofd. Niet zo vreemd dus dat ik keelkanker heb. Magere Hein is nabij, maar ik wil nog niet dood.

Nooit ontkwam ik aan de roep van de papagaaiensoep.

Nog niet lang geleden was ik de trainer die kleine clubs naar het hoogste niveau bracht. Was een echte teambuilder. Ik was niet kapot te krijgen, ging door tot diep in de nacht En ’s morgens was ik weer als eerste in het stadion met een sigaar in de mondhoek en nog beneveld door de alcohol. Ach, de hele voetbalwereld is met drank doordrenkt. Al ben ik de enige, die dat hardop en eerlijk zegt.

Nooit ontkwam ik aan de roep van de papagaaiensoep.

© All rights reserved